Op Facebook is er een groep specifiek voor pagan youtubers en hoewel ik niet op YouTube post – het is blijkbaar al moeilijk genoeg om een blog te onderhouden 😉 – volg ik de groep wel om leuke nieuwe video’s te leren kennen. Elk jaar lanceren ze een Pagan Challenge en al drie jaar lang denk ik: “hé, dit moet ik eens proberen!” Ooit moet je eens de stoute schoenen aantrekken en eraan beginnen, dus bij deze!
Youtube Pagan Challenge 2019 #2
Op Facebook is er een groep specifiek voor pagan youtubers en hoewel ik niet op YouTube post – het is blijkbaar al moeilijk genoeg om een blog te onderhouden 😉 – volg ik de groep wel om leuke nieuwe video’s te leren kennen. Elk jaar lanceren ze een Pagan Challenge en al drie jaar lang denk ik: “hé, dit moet ik eens proberen!” Ooit moet je eens de stoute schoenen aantrekken en eraan beginnen, dus bij deze!
Youtube Pagan Challenge 2019 #1
Op Facebook is er een groep specifiek voor pagan youtubers en hoewel ik niet op YouTube post – het is blijkbaar al moeilijk genoeg om een blog te onderhouden 😉 – volg ik de groep wel om leuke nieuwe video’s te leren kennen. Elk jaar lanceren ze een Pagan Challenge en al drie jaar lang denk ik: “hé, dit moet ik eens proberen!” Ooit moet je eens de stoute schoenen aantrekken en eraan beginnen, dus bij deze!
Procrastination #2
Met deze titel (zonder #2 uiteraard) begon mijn blogavontuur 3 jaar geleden. Het was geen kleinigheidje, ik had lang genoeg nagedacht over de pro’s en contra’s, wel tien keer geschreven en herschreven, de heuse berg die me er altijd van had weerhouden om te bloggen, beklommen en overwonnen door op die “publiceer”-knop te duwen.
Kleine Man vertelt
Geloof me, zijn stembanden krijgen voldoende training, dat mondje staat eigenlijk nooit stil. Er zijn al enkele woorden en zinnetjes die hij erg mooi kan uitspreken. “Puzzel maken, buiten spelen, boekje lezen”, zijn er enkele van. Tegelijkertijd blijken andere woorden toch nog moeilijk. En hem net die woorden horen zeggen, is zo vertederend! Een kleine greep uit de woordenschat van een tweejarige:
Lieve dagboek…
De wereld is (nog) niet gestopt met draaien, Moeder Aarde heeft ons (nog) niet verzwolgen en Trump heeft ook (nog) geen nucleaire ramp veroorzaakt. Toch is het een eeuwigheid geleden dat ik hier nog iets neergepend heb. Hoeveel maanden is het sinds ik je voor het laatst nog iets toevertrouwde?
Ze had ook eens een idee…
Maandag hadden we bezoek. Bonnie Zee en Tita (tante) kwamen langs om Kleine Man te zien. Zij wonen beide aan de kust en kunnen dus niet zomaar even snel binnenspringen. Ik zou voor verse pistolets en beleg zorgen en aangezien het lekker weer was – fris, maar droog – besloot ik de fiets te nemen. Kleine Man vindt het namelijk geweldig op de “fis”! Helmpje op, karretje aanpikken en weg waren we.
Eerst een stop bij de bakker. Die had gelukkig nog wel pistolets, maar geen sandwiches meer en natuurlijk ook geen beleg. Verder door dus naar de supermarkt voor de rest van mijn lijstje. Kleine Man vond het daar super: voor een keer moest hij niet in het winkelwagentje, want zoveel hadden we toch niet nodig. De knopjes van de koeltoog waren dus niet veilig en met het schaamrood op mijn wangen mompelde ik excuses naar de kassabediende wanneer ik hem weer inschakelde… Daarna de helft van mijn karretje er weer eruit halen, want lijm, een appel en een boekje hadden we niet nodig – ook al dacht Kleine Man van wel. Na het afrekenen nog drie rondjes rond de kassa en dan konden we eindelijk weer naar huis.
Net om de hoek gebeurde het dus, nog geen 100 meter van onze voordeur. Ik hoor een *bonk* en daarna geschraap. Een paar tellen later zie ik – zoals je in komische films soms ziet gebeuren – een wieltje ons voorbij rijden en tot stilstand komen tegen de zijgevel van een huis. Ik zou gezworen hebben dat het me uitlachte! Ik kijk achterom en merk op dat het MIJN wieltje is. Achteraf gezien best wel grappig natuurlijk, maar op het moment zelf kon ik wel huilen van frustratie! Daar stond ik dan, met de fiets in de hand, Kleine Man achterop en een karretje zonder wiel… Ik kon geen kant meer op. Doordat het karretje volgeladen was, kon ik het met één hand niet recht houden en zonder wiel kreeg ik het niet meer vooruit. Gelukkig kwam de eigenaar van het huis waarvoor we stonden net thuis en die probeerde nog het onding te maken, maar zonder vijsje bleef dat wiel niet zitten natuurlijk! Ik mocht mijn karretje wel even laten staan terwijl ik de fiets naar huis bracht.
Daarna te voet met Kleine Man terug – Lief was gaan werken, dus ik kon hem niet alleen thuis laten – om dat lompe ding op te pikken. Natuurlijk wilde Kleine Man niet netjes naast mama wandelen, bloempjes kijken, muurtjes aanraken en vooral oversteken naar het braakliggend terrein aan de overkant van de straat! Tot vijf keer toe heb ik het karretje moeten neerzetten om achter hem aan te hollen – hij vond het hilarisch! Wat dus een uitstapje van een half uur moest worden, heeft me drie keer zo lang gekost…
NOOIT ga ik nog met de fiets en een karretje naar de winkel!
Boeken
Vorige keer had ik het al kort over één van mijn bezigheden. Een andere “verslaving” is boeken. Net zoals al mijn hobby’s komt lezen met vlagen. Ik kan een hele tijd geen boek aanraken en dan plots weer het ene na het andere verslinden.
Gaming
Wauw, mijn laatste berichtje kwam meer dan een maand geleden online. Mijn blog heeft eventjes op zijn gat gelegen, blijkbaar. Gebrek aan inspiratie? Tijd? Zin? Waarschijnlijk wel een beetje van alles wat. Het was pas toen ik het berichtje van de jongeheer T. Pannenkoek las, dat ik doorhad hoe lang het geleden was dat ik nog iets online zwierde…
Hallo Maart!
Eindelijk vakantie, eindelijk tijd om de blog hier wat bij te werken, want ik zie alweer wat stof liggen in de hoekjes en op de planken… De voorbije maand was dan misschien wat korter dan alle andere, maar daarom echt niet minder druk!
Myrea's Musings 