Negen letters…

…die je leven makkelijk op z’n kop kunnen zetten.

Hoofdpijn

Ik had zo veel plannen gisteren, maar er is niks van in huis gekomen.Toen ik opstond, een licht gezeur; tegen de middag, kloppend achter m’n ogen en in de namiddag bijna onhoudbaar…

De helft van mijn zondag heb ik op de zetel gespendeerd, met de ogen gesloten en geprobeerd wat te slapen (Kleine Man doet gelukkig nog 2 dutjes per dag). Needless to say dat er van bloggen dan ook niet veel in huis gekomen is. Lang leve paracetamol en tegen het avondeten was het draagbaar. Omdat mijn to-do lijstje voor school naar me lag te schreeuwen, werd dat prioriteit nummer 1 en tegen 23u kon ik dan toch met een kleine glimlach mijn bed in kruipen: alles behalve één item was afgevinkt!

Vannacht dan toch nog lang liggen woelen en keren met een hoofd dat lichtjes bonkte, met als gevolg dat ik vanmorgen erg woozie opstond. Maar wel met een leeg hoofd!

Geen idee wat het heeft doen opkomen, maar wel blij dat het de weg terug gevonden heeft (en dat het weer lang weg mag blijven). Het maakt een klein gevoel van dankbaarheid in je los. Dankbaar dat ik vandaag met een toch-best-wel-frisse kop kon doorkomen. Het zorgt er ook voor dat je even stil staat bij mensen met pijn, chronische pijn. Mensen die dit dag in dag uit moeten voelen, die hier constant mee moeten leven.

Petje af voor jullie!

Dat wilde ik eventjes kwijt…